BDAY BLOG

Hi :)

These past days of April 2015 I’ve been taking the bus going to somewhere (hihi.) Marami akong mga na-rediscover na mga thrills ng buhay ko na nakalimutan ko na. May napapanood akong tumatawa na wala namang kausap hawak lang ang cp, may nagbibigayan ng sulyap sa kabila. Ang dami kong napanood na mga eksena ng buhay na nakaka-enrich. May nagsusubuan ng apple pie, merong nagtutulug-tulugan pag may nakatayong babae sa katabi, kunwari tulog, kung anu-ano!

Ang sarap panoorin ng mga eksena ng buhay sa mga jeep at sa bus. Pag lagi ka lang nasa sulok, you feel so isolated from society. Ang dami-dami talagang eksena ng buhay, manood lang kayo at malilibang kayo. Sabi ko, “Sino na naman kaya ang makakatabi ko ngayon?” Naroong higan ka ng katabi mo, at kung anu- anong mga arte which for a long time I have forgotten dahil matagal na akong hindi nagpa-public transport. Sabi ko, this is one of those thrills. Kahit anong part ng buhay natin ay mayroong thrill.

Sabi ni Pablo, meron at wala, natutunan kong maging kuntento. Ano pa ang maaari nating matutunan dito? Hindi komo naglilingkod ka sa Diyos, hindi komo makadiyos ka, may prosperity ka na agad. Si Pablo nga naranasan niyang wala. Sabi niya, wala, meron, maglilingkod pa rin ako. May sasakyan akong komportable, o wala, tuloy pa rin ako. Sabi niya, hindi ko hinahayaan na ang pagkakaroon o kawalan ng mga bagay na iyan ang mag-set ng agenda ng buhay ko. Tools lang sila. Kung wala yung tool na iyon, I could find another one. Hindi ako puwedeng hostage lang noong ganoon. Kasi meron talagang pag wala na, yung ganitong banig na magaspang hindi makatulog, o pag nasanay na sa aircon, hindi na makatulog pag electric fan lang. Akala mo naman ipinanganak nang may aircon! E, kamakailan lang naman nagkaroon. Akala mo, hindi na niya kayang balikan yung talagang wala.

Sa wala at sa meron, ang mga anak ng Diyos ay nakakakita ng dahilan para maging masaya. Dahil ang Diyos hindi nawawala, laging nandoon. At kung ang Diyos ay talagang nandito sa ating buhay, mawala man ito o mawala man iyan, iniinda natin pero konti lang. Kasi yung pinakamahalaga nandoon naman, puwede na iyon. Kaya kailangan, sabi ni Pablo, we should learn to be content in plenty and in want :)

MARAMING SALAMAT kaibigan ko.Mamahalin natin ang Diyos hanggang nabubuhay tayo.May failure man tayo sa nakalipas at weaknesses na nahayag. Kaya yan, tiwala lang.

cabreraflorina.blogspot.com