KUNG AKO MAN AY NAGKULANG, AKIN PA RING PATUTUNAYAN NA ANG PAG-IBIG KO SA IYO AY TOTOO

Isinulat ni: Mark Acub Muedan

Aking nalalaman na ang lahat ng salita sa mundo ay kulang’

Kulang gamitin upang Ika’y pasalamatan;

Kulang gamitin upang Ika’y purihin;

Kulang gamitin upang ipahayag ang aking pag-ibig.

Kulang man ang lahat ng salita sa mundo,

Mimithiin ko pa ring sabihin sa Iyo, Panginoon na…

“Kulang pa ang aking buhay upang isukli sa kabutihan Mo.”

Panginoong Dios, tunay na napakabuti Mo.

Hindi man sapat ang aking mga papuri’t awit

Pero sa aking puso’y Ikaw ang laging pinipintig.

Tuwing sa pagsikat ng bukang-liwayway

Kasama ko ang mga ibon sa kanilang mumunting himig.

At sa tuwing paglubog nito, pasasalamat ang aking tugon;

Kasama ng mga kuliglig,

Kasabay ng paghampas ng alon sa dalampasigan,

Ang himig ng aking awit ang Iyong mapapakinggan.

Panginoong Dios, mahal na mahal kita.

Hindi man sapat sambiting, “Iniibig Kita,”

Dahil ang Iyong habag at awa sa akin ay sapat na;

Mula sa aking pagkalugmok, ang Iyong kalakasan ay sagana;

Sa aking pag-ngiti Ikaw ang kanilang nakikita;

Kaya ito ang aking buhay, handa kong ialay para sa Iyo,

Upang patunayan, ipagmalaki, ipagsigawan…

“ANG PAG-IBIG KO SA IYO AY TOTOO.”

-kuyamark.