PINANGGAGALINGAN NG PAG-ASA
Ang Kanyang mga habag ay
hindi natatapos.
-Panaghoy 3:22
Anong kabuluhan ng
pananampalataya kung lahat ay nawala sa akin? Natanong ko ang masidhing tanong
na iyan sa aking buhay, at ‘di pa natatagalan ay nakatanggap ako ng sulat mula
sa isang ina na ganyan din ang itinanong.
Sinimulan nilang mag-asawa
na hanapin ang kalooban ng Dios at ipagkatiwala sa Kanya ang kanilang
hinaharap. Nang isilang niya ang pangalawang anak, mayroon itong Down Syndrome.
Hindi sila makapaniwala at sumakit ang loob nila. Ngunit sa araw ring iyon,
ginamit ng Dios ang Filipos 4:6-7 para magbigay ng kapayapaan sa kanilang puso
at walang hanggang pag-ibig sa kanilang anak. Sabi ng talata, “Ipaalam ninyo
ang inyong mga kahilingan sa Dios at ang kapayapaan ng Dios, na hindi maabot ng
pag-iisip, ang mag-iingat sa inyong mga puso.”
Ngunit ang araw nila sa
disyerto ay hindi pa tapos. Pagkaraan ng siyam na taon, ang ika-apat nilang
anak na lalaki ay nagka-cancer. Bago pa siya magtatlong-taon, siya’y namatay.
Laking kabiglaanan, sakit at lungkot ang muling nagwasak ng kanilang mundo. At
muli, nakatagpo sila ng tulong mula sa Salita ng Dios, “Tuwing aapaw sa puso namin
ang pighati, tatakbo kami sa Salita ng Dios at pangako Niyang walang hanggang
buhay sa pamamagitan ni Jesu-Cristo.”
Kapag mga problema sa
buhay ay para nang tsunami, alalahanin na ang kahabagan ng Panginoon ay hindi
magmamaliw kailanman (Panaghoy 3:22). Siya lang ang magbibigay ng pag-asang
ating kailangan.
“God
said: Kilala ko ang Aking tupa, sila ay Akin
Sa
gitna ng pagsubok ‘di sila iiwan
Hanggang
sa wakas sila’y sasamahan
Ako
pag-asa nila, kagalakan at kaibigan.”
ANG KAWALANG PAG-ASA AY
NAGPAPAALALA SA ATING WALA TAYONG MAGAGAWA KUNG WALA ANG DIOS.
cabreraflorina.blogspot.com/ios.florinac@gmail.com
No comments:
Post a Comment