Hindi mo kailangang maging buo para
makaibig muli. Katulad mo, gabi-gabi akong nagsusulat. Pardon ko ang mga tala
sa mga alaalang ayaw ko na sanang alalahanin. Mga gabing karamay ang mga patak
ng luha. Kahit wala na ngang papel at panulat basta nasa isip lang kita,
matatapos ko ang mga katagang nakatira sa loob ko. Higit pa sa tula ang
pakiramdam mula noong nakilala kita. Higit pa sa mga berso ang mga ngiti. Higit
pa sa pinakamaningning na bituin ang iyong pagbati. Sa isang iglap ay muling mangangatok
ang napipintong kalungkutan. Hindi ko alam kung mas masakit ba ang proseso ng
paglimot o ang hindi mo pag-alala sa mga bagay na nakagawian nating gawin.
Hanggang sa natutunan kong tanggapin na hindi natin kayang punan ang mga
naiwang puwang at espasyong nabakante ng mga bagay na hindi natin inakala na
mawawala o ng mga taong inakala nating hanggang sa huli ay mananatili. Kagaya
mo, ako’y pira-piraso at naghahanap ng kukumpuni rito.
-John Aldrin de Luna
cabreraflorina.blogspot.com
ios.florinac@gmail.com
No comments:
Post a Comment