MAPANGANIB NA KAGANDAHAN

Sa kaninong bahay-bata ang yelo ay nagmula? At sino ang sa namuong hamog sa langit ang nagsilang sa kanya?

-Job 38:29

Ang katahimikan ng mayelong umaga ay binasag ng malalakas na langitngit at tunog ng pagkabali-bali. Ang nagyeyelong patak ng ulan ay nagpatahimik sa anumang ingay na likha ng tao. Bumagsak ang mga kable ng kuryente at nagblack-out ang mga bahay at opisina. Nasarhan ang mga kalye at natigil lahat ng pang-araw-araw na ginagawa. Nagpapansin ang kalikasan at nagtagumpay siya. Sa pagbubukang liwayway ay lalong lumutang ang makapigil hiningang kagandahan at ang di maitatatwang panganib na mangwasak.

Nagniningning ang kristal na yelo sa liwanag ng sinag mula sa asul na langit. Ngunit ang yelo na nagpaningning sa mga sanga ng kahoy ay siya ring bumabali dito dahil sa bigat niya.

Mailalapat rin iyan sa nangyayari sa mga “nagniningning” na personalidad, na tumatawag ng pansin sa sarili sa kanilang dunong, sa nakasisilaw na ganda at talento. Hinahangaan sila ng madla. Ngunit darating ang panahon na babagsak din sa bigat ng dinadalang kayabangan at bibigay ang katawan, isip, emosyon at espiritu sa tinatawag na nervous breakdown. Ang katotohanan – tanging ang Dios lamang ang karapatdapat sa lahat ng papuri.

Kung magsalita ang mga kaibigan ni Job ay parang mga eksperto sa pagsubok at pagtitiis. Nang narinig ng Dios ang lahat, sinabi Niya kay Job na walang kaalaman, kapangyarihan o halaga ang sinuman nang hiwalay sa Kanya. Pinagsabihan Niya ang mga kaibigan ni Job, “…Hindi kayo nagsalita tungkol sa Akin ng bagay na matuwid” (Job 42:8).

Ang tunay na mahalaga ay ang pagtaas sa Dios, hindi ang sarili.

Isinulat ni: Julie Ackerman Link

“Panginoon, ang kaaway kong pagmamataas

Madali akong kontrolin,

Samo ko ngayon ako’y patawarin

Puso, kaluluwa ko Iyong linisin.”

ANG LANGAW NA PINAKAMALAKAS UMUGONG AY SIYANG NAUUNANG MAPATAY SA HAMPAS.